Społeczność I Liceum Ogólnokształcącego wraz z zaproszonymi gośćmi 13 czerwca uczestniczyła w akcji Czytanie Norwida, która została połączona z 35. rocznicą nadania szkole imienia poety. Pieśń „W Weronie” specjalnie na tę okazję przygotował chór absolwentek pod kierunkiem Jany Dąbkowskiej.

Dyr. Dorota Piotrowicz przypomniała, jak doszło do nadania liceum imienia tego romantycznego poety. A stało się to 23 maja 1982 r. Jedną z ciekawszych stałych form pracy z patronem są coroczne jesienne plenerowe inscenizacje „Bema pamięci żałobnego rapsodu” przygotowywane przez uczniów klas drugich.

22 maja 1982 r. prof. Juliusz Wiktor Gomulicki, znawca życia i twórczości C.K. Norwida, odsłonił na szkolnym holu płaskorzeźbę poety autorstwa Zdzisława Skoczka. Odsłonięto również pomnik Norwida (rzeźba tego samego artysty) w parku miejskim. Biblioteka Miejska, nosząca również imię poety, zorganizowała sesję naukową, podczas której referaty wygłosiły uczennice liceum, przygotowywane pod kierunkiem polonistki Marii Czuber.

Chór absolwentów, który powstał w okresie przygotowań do 100-lecia szkoły, nawiązał do tego ważnego wydarzenia. Wykonał, zachęcając swoich młodszych kolegów do wspólnego śpiewu, napisany wtedy przez absolwentów Romana Grusa (muzyka) i Wojciecha Pakiełę (tekst), żartobliwy utwór „Nasze liceum”:

Nasze liceum jest jak muzeum
Już cały wiek to na niewiedzę panaceum,
To tu tłoczyli nam w głowy oleum,
Aby osiągnąć wiedzy apogeum.

Muzyczną adaptację wiersza Norwida „W Weronie” chórzystki, pod dyrekcją Jany Dąbkowskiej, wykonały w trzygłosowej aranżacji. Absolwentki nie kryły wzruszenia tą chwilą. Dwie spośród nich uczestniczyły w dokonywaniu wyboru patrona szkoły i uroczystości nadania imienia szkole, więc była to dla nich taka podróż sentymentalna.

Później wystąpili uczniowie – laureaci artystycznych konkursów norwidowskich (w różnych kategoriach: recytacja, poezja śpiewana, teatr jednego aktora).

Na podst. tekstu I. Żelaznej-Łysik